6e reisverslag - 2e jaar

Na lange tijd een nieuw reisverslag:
Ik weet nog wel dat ik voor de zomervakantie een hele goede tijd had hier in Zweden. Nu, in het tweede jaar, is het op school veel meer gericht op mission en dienstbaar zijn voor anderen/klaar staan voor een ander.

Ik kwam erachter dat het ergens zoveel makkelijker is om niet alsmaar voor jezelf te leven. Wanneer je focus meer op God en anderen is gericht, wordt je eigen leven minder belangrijk en ben je er ook niet zo fel op gebrand om je zin te krijgen. Natuurlijk wel op een gezonde manier, dus dat je goed voor jezelf zorgt en ook denkt aan je eigen belangen. Maar het allerbelangrijkste is niet jezelf, maar God. En als God het belangrijkste is, dan wijs je jezelf af en leer je voor anderen te leven. Leer je SAMEN te leven.. En dat is nu juist zo belangrijk in deze wereld en in deze tijd. Vooral in Europa, waar mensen over het algemeen erg individualistisch zijn. Ook maakt het een mens gelukkiger om voor anderen te leven, dat is onderzocht. En zo heeft God ons geschapen, als sociale wezens..

Inmiddels is het bekend dat ik met de missiontrip naar Vietnam ga. We hebben een team van zes personen en in de maand november gaan we drie weken naar Vietnam!! Ik heb al gehoord dat mensen in Vietnam erg hongerig zijn naar God, dus ik hoop dat we veel voor de mensen kunnen betekenen.
Deze eerste weken in het tweede jaar van bijbelschool zijn heel goed. We krijgen lessen over bijvoorbeeld: spirituele oorlogsvoering, de Heilige Geest in praktijk, christelijk maatschappelijk werk. Tijdens de lessen ''spirituele oorlogsvoering'' leren we dat we soms moeten vechten in gebed. Er wordt uitgelegd dat de geestelijke wereld een oorlog is. ''Als we beseffen dat we in oorlog zijn, dan pas gaan we vechten'', staat er in het boek dat we moeten lezen. Binnenkort krijgen we les over missions en cultuur, als voorbereiding op de missiontrip.
Ook bidden we in de kerk veel voor de vluchtelingen die nu vanuit Sirië Europa binnenkomen. De kerk is er heel erg op gericht om de vluchtelingen te helpen. Ze benadrukken dat nu de tijd is dat de kerken moeten gaan samenwerken en Jezus door hun heen kunnen laten zien. We bidden veel voor Europa en dat mensen hun hart zullen openen voor de armen en de mensen in nood. Ik vind het mooi hoe de lessen en de werkelijkheid samen gaan.

Ook vind ik het mooi om les te krijgen over hoe Jezus werkelijk was, als mens. Het gaat Jezus in eerste instantie niet om de aantallen, om zoveel mogelijk mensen te bereiken. Hij heeft een hele andere houding. Zijn hart klopt voor elk mens, Hij wil elk mens de aandacht en tijd geven die hij/zij nodig heeft. Als de 5000 mensen bij elkaar zijn om naar Jezus te luisteren (joh. 6:3-5) gaat Jezus niet meteen beginnen met spreken etc. Het eerste wat Jezus vraagt is: hoe kunnen we deze mensen te eten geven. Het hart van Jezus wil voor de mensen zorgen. Jezus' hart is vol liefde. Jezus is heel praktisch. Dat is voor mij een groot voorbeeld, dat ik ook heel praktisch mensen mag helpen. Zo wil God ook mijn hart veranderen en laten kloppen voor de mensen om mij heen. Ook ging Jezus vaak naar een plek waar Hij alleen kon zijn met de Vader. Zodat Hij nieuwe energie en kracht kon opdoen bij God, en zodat Hij met God kon praten. We leerden op school dat we niet alsmaar kunnen geven en geven.. Net als met ademhalen, moeten we steeds weer terug gaan naar God, inademen, en weer verdergaan.

Wat ik ook heel waardevol vind is dat elke ervaring die een mens met God heeft, alles wat een mens van Hem ontvangt, een gift van genade is. En Hij heeft het gegeven, omdat Hij dat wilde. Niet omdat we het hebben verdiend, of omdat God iets van ons wil.. Nee, Hij houdt van ons, Hij geeft ons Zijn genade. Zo kunnen we leren om dankbaar te zijn.